Christusdragers
Door Bryan van de Mortel, kapelaan
In Nijnsel zijn we volgens traditie bezig met de bekende Antoniusnoveen op de negen dinsdagen voorafgaand aan zijn feest. Jammer genoeg gaat dit jaar opnieuw de grote openluchtviering in het processiepark niet door. Toch mag Nijnsel haar patroon eren; een dag eerder met een Antoniusviering op zaterdagavond 12 juni in de bescheiden kring van 30 personen in ons kerkje.
Iedere dinsdag lezen wij een stukje tekst uit zijn leven en afgelopen dinsdag hoorden wij een bijzonder verhaal. Antonius was in Rimini en overnachtte bij een man die had gehoord over zijn heiligheid. Midden in de nacht stond hij op en gluurde stiekem door een deurraampje in de slaapkamer van Antonius. Best wel een creepy gedachte, maar goed; hij zag een fel stralend licht en Antonius met kindje Jezus in de hand die hij vertroetelde en aanbad als zijn God. Kindje Jezus in de handen van een heilige. Het is een uitdrukkingsvorm die we vaker tegenkomen. De heilige wordt dan in zo’n geval ook, hoe toepasselijk, een Christusdrager genoemd. Zo is ook Antonius Christusdrager en zo mogen wij vandaag de dag ook allen Christusdragers zijn.
Zondag 6 juni hebben wij als Kerk Sacramentsdag mogen vieren. De ouderen onder ons kennen misschien nog de glorierijke sacramentsprocessies die overal werden gehouden. Het is een feest dat ons eigenlijk eraan herinnerd hoe dichtbij God voor ons wil komen. De Heer wil werkelijk onder ons aanwezig zijn. Hij komt werkelijk aanwezig voor ons onder de gedaante van brood en wijn. De Heer blijft werkelijk aanwezig in de heilige hosties die bewaard worden in het tabernakel. Onze kerken zijn levende gebouwen omdat ze de levende God werkelijk huisvesten.
Toch is de Eucharistie natuurlijk niet bestemd om alleen bewaard te blijven. De Heer wil zich ook schenken aan ons als gave in de communie. Wij mogen de Heer ontvangen als ons geestelijk voedsel waardoor wij op zo’n intense manier God zelf in ons ontvangen. Zo worden wij inderdaad ook Christusdragers net als Antonius. De communie zal gewoon verteren in onze maag, net als gewoon voedsel, maar Christus neemt zijn intrek in ons hart en mogen wij teruggaan naar ons dagelijkse leven met Hem. Wij mogen werkelijk Christusdragers worden en uiteindelijke mogen wij beseffen; niet wij zijn de dragers; het is uiteindelijk Christus die ons leven draagt.