H. Oda, tussen wal en schip

De 27^e november is het weer zover. Rooi mag de feestdag vieren van haar eigen koninklijke heilige. De Schotse prinses uit lang vervlogen tijden, die wordt afgebeeld met de kroon onder haar voeten komt er ieder jaar toch wat bekaaid van af. Haar feestdag is moeilijk te verplaatsen naar de zondag omdat zij altijd valt tussen het hoogfeest van Christus Koning en de eerste zondag van de Advent waarop de Kerk zich juist voorbereid op de koninklijke komst van het Kerstkind in de kribbe. Oda valt zo te zeggen tussen wal en schip. Zelfs de kerk, oorspronkelijk aan haar toegewijd, draagt niet meer haar naam.

De kroon die Oda vertrapt omdat zij haar leven in de verborgenheid wilde toewijden aan de Heer blijft ook na haar dood roerloos liggen onder haar voet. Menig heilige wordt glorierijk vereerd in de aardse bedevaartsplaatsen die zijn opgericht, maar Oda maakt ook nu nog jaarlijks plaats op de zondag voor de Heer zelf. Ook nu nog gaat haar feestdag voor velen in stilte voorbij ook al vieren wij haar in de dagmis doordeweeks. De reizende heilige uit Schotland die West-Europa heeft doorkruist op een barre bedevaart komt uiteindelijk terecht in Rooi, out of all places. De patrones van blinden en mensen die aan oogziekten lijden, leefde toen verder in de verborgenheid van haar kluisje dat heeft gestaan op de plaats van het huidige gedachteniskapelletje op het Martinuskerkhof. Heilige mensen die leven in de verborgenheid om te bemiddelen voor ons allen vanuit een diepe verbondenheid met de Heer. In haar kleinheid en verborgenheid gaat ze misschien aan velen voorbij, maar in de eeuwigheid is zij wederom gekroond en is zij een ontzagwekkende Vrouwe die liefdevol neerziet op iedere Rooienaar, iedere vertrouweling, die haar aanroept. Laten wij gaan tot Oda.