Zondag afscheid diaken Wilchard Cooijmans

Zondag 27 augustus neemt diaken Wilchard Cooijmans afscheid van de Parochie Heilige Oda die hij maar liefst tien jaar met veel passie heeft gediend. Het parochiebestuur heeft er goed aan gedaan de afscheidsviering te houden in ‘zijn Breugel’ waar hij al die jaren heeft gewoond onder de rook van de Genovevakerk. Ook aan de aanvangstijd is niet getornd, die is zoals ze in Breugel gewend zijn, om 09.30 uur. Daarna volgt er een informeel samenzijn op het kerkplein en niet lang daarna zullen Wilchard en zijn vrouw vertrekken naar Vlijmen waar ze een nieuw onderkomen betrekken. Zoals bekend gaat Wilchard zijn werkzaamheden als diaken voortzetten in de Parochie van Sint Jan in Den Bosch. Zeker in deze tijd is het niet vanzelfsprekend dat een priester, diaken of pastoraal werkende meteen een opvolger krijgt maar hier is in de Odaparochie wel in voorzien, kapelaan Harold van Overbeek neemt per 1 september het stokje van Wilchard over.

Wilchard Cooijmans heeft het afgelopen decennium veel initiatieven opgestart. Eerst onder leiding van pastoor Vincent Blom en de afgelopen jaren samen met pastoor Bryan van de Mortel met wie hij, samen met diaken Peter Buijs en catechist Sannie de Rooij, sinds het vertrek van Blom het pastoraal team vormde. Hij heeft zich op diverse gebieden verdienstelijk gemaakt, te veel om op te noemen. Naast het voorgaan in gebeds- en communievieringen, familievieringen, uitvaarten en het assisteren bij eucharistievieringen was hij actief in het ‘jeugdwerk’, niet bepaald de makkelijkste doelgroep in deze tijd als je daar het onderwerp geloof voor het voetlicht wilt brengen. Wilchard was ook geliefd om zijn preken; met een aandoenlijke drive spoorde hij de gelovigen aan om vooral niet te verzwelgen in overconsumptie en het navolgen van valse goden, maar toch vooral door de grauwe sluier van onbetamelijke uitwassen van de maatschappij heen het Licht van Christus te blijven zoeken. Als je dat maar blijft zoeken en volgen, dan kom je altijd goed terecht. Dat was toch altijd zo’n beetje de rode draad, het adagium, van zijn gewaardeerde betogen, vanzelfsprekend gebaseerd op de lezingen.

Niet onvermeld mag blijven dat niet alleen Wilchard zich inzette voor de parochie maar ook de rest van zijn gezin verdient veel respect. Samen met zijn vrouw en dochters beschikte de familie Cooijmans over de nodige muzikale genen die regelmatig in diverse vieringen te beluisteren waren. Mevrouw Cooijmans zag je ook vaak als vrijwilliger op meerdere plaatsen waar handjes en vertroosting nodig waren. Je deed nooit tevergeefs een beroep op haar.

Kortom, Wilchard en zijn gezin zullen node worden gemist, maar iedereen gunt hem deze stap natuurlijk. Aanstaande zondag hebben we als parochianen nog één keer de kans om op ongetwijfeld luisterrijke wijze afscheid te kunnen nemen, te beginnen met een mooie gezongen heilige mis en daarna een passend, hartelijk en gemeend adieu.