Column: Oecumene; oprecht verlangen naar christelijke eenheid

Door B. van de Mortel, pastoor

Afgelopen zondag is de week begonnen waarbij wij bidden voor de christelijke eenheid tussen christenen van verschillende Kerken en kerkelijke gemeenschappen. In de wereldkerk begint deze bidweek op een gefixeerde datum: 18 januari, één van de data van twee oude feesten van Petrus’ stoel. 18 januari was volgens overlevering Petrus’ stoel te Rome, 22 februari was Petrus’ stoel te Antiochië alhoewel die verdeling niet langer historisch accuraat lijkt te zijn. Om verwarring en dubbelheid te voorkomen wordt het feest tegenwoordig slechts gevierd op 22 februari en verwijst het naar Petrus’ Stoel te Rome, de zetel van de apostel Petrus wat wil aangeven dat de opvolger van Petrus, de paus als bisschop van Rome zichtbaar teken van eenheid voor de christenen mag betekenen. De datum van het feest heeft echter niet langer een betekenis voor de bidweek van de eenheid en daarmee is het symbolische begin van het verlangen naar eenheid onder Petrus wat weggevallen.

Het eindfeest echter bestaat nog steeds. Waar we Petrus vieren is ook Paulus. In Rome zijn de apostelen Petrus en Paulus toch door eeuwenlange traditie een onafscheidelijk koppel geworden. De bidweek eindigt dan ook als vanouds op de 25^e januari waarop nog steeds het feest van de bekering van apostel Paulus wordt gevierd. Petrus als teken van eenheid, Paulus als teken van bekering. Het geven twee belangrijke elementen weer die de oecumene, het onderlinge gesprek tussen christenen van verschillende gezindten kan blijven uitdagen.

Vanuit ieders eigen traditie mag men de moed hebben elkaar te ontmoeten, met elkaar in gesprek te gaan en eigenlijk alle kaarten op tafel te leggen. In een eerlijke dialoog waarbij christenen samen op zoektocht gaan naar waarheid en eenheid in Christus kan men uiteindelijk niet anders uitkomen dan tot onderlinge overeenstemming en werkelijke groei naar gemeenschap. Bidden om eenheid is dus niet alleen een keer per jaar samenkomen om wat gemeenschappelijk te bidden. Bidden om eenheid mag werkelijk de hoop vasthouden dat er ooit weer onderlinge overeenstemming komt over de Blijde Boodschap die aan alle christenen geschonken is. Een boodschap van de ene Heer die blijvend verkondigd en beleefd mag worden door mensen die leven binnen de wereldwijde gemeenschap van de Kerk van Christus door Hem gesticht. Opdat wij allen één mogen zijn.