Pinksteren: in het water gevallen?

Door B. van de Mortel, kapelaan

Het leek zo veelbelovend; een vrij en zonnig Pinksterweekend. Normaliter met mooi weer lekker aan de barbecue; een of ander festival bezoeken of lekker op een terras genieten in de zon. Pinksterzondag is door de regen nogal in het water gevallen. Een aantal leuke activiteiten althans, want de authentieke vreugde van dit belangrijke feest is gelukkig niet weersafhankelijk.

De stromende regen op deze middag biedt veeleer een ander beeld voor Pinksteren waarop wij kunnen terugkijken. Pinksteren is de vijftigste dag waarop wij de Paastijd feestelijk beëindigen, maar hiermee houdt het verhaal niet op. Pinksteren; de komst van Gods Geest over de apostelen houdt veeleer een belofte in; het vormt het begin van de Kerk die de opdracht heeft Gods Blijde Boodschap van redding en heling voor iedere mens door de eeuwen heen te verkondigen aan alle volkeren van alle rassen, talen en culturen. Gods Geest maakt de apostelen enthousiast en vol vuur om de wereld over te trekken. Het draagt in zich de belofte van groei en nieuw leven voor de Kerk en de mensen.

Groei en nieuw leven zien wij ook duidelijk terug in de natuur. Een goede hoeveelheid regen is nodig voor de vruchtbaarheid van ons land; het werd eeuwenlang ook gezien als een teken van zegen waarvoor men diende te bidden. De regen zorgt ervoor dat ons land weer groen kan worden en zo is de tijd door het jaar, die begint vanaf tweede Pinksterdag tot aan het begin van de Advent, wederom een teken dat ons geloof steeds meer mag groeien. De groene kleur in de liturgie wil dit ook weergeven. In het christelijke oosten vieren ze zelfs Pinksteren met groene gewaden om deze band tussen geloofsgroei en de heilige Geest nog nadrukkelijker naar voren te brengen.

Door drukte en welvaart, door allerlei redenen die wellicht voor onszelf overtuigend klinken, is ons hart misschien op geestelijke wijze dor en droog geworden net zoals onze droge Brabantse gronden. Ons geestelijk leven heeft net als de aarde regen nodig; een geestelijke regen; Gods heilige Geest zelf die ons doet groeien. Zo sluit de dag van Pinksteren de vijftig dagen van Pasen af maar mag het tevens begin zijn van een vernieuwd leven; een band met God die mag groeien in de groene tijd van ons christelijke jaar; de tijd door het jaar die voor de komende maanden weer is aangebroken.