Column: Massa is kassa, ook voor de Kerk?

Door B. van de Mortel, kapelaan
Degene die tegenwoordig nog televisiekijken en regelmatig een programma volgen worden vaak ondergedompeld met uitdrukkingen en gewoontes die kenmerkend zijn. De volgers van Massa is kassa worden bijvoorbeeld iedere aflevering getrakteerd op expressies als foxwild, hatseflats en catastrofe. Dat is toch wat anders dan de gilletjes bij Meiland. Ieder programma heeft zo wel wat en ook in de Kerk bestaat er een behoorlijk jargon. Als u geen regelmatige kijker meer van het kerkelijk program bent zult u er steeds minder van begrijpen. Vooral in de komende week krijgen we te maken met termen en gebeurtenissen uit het kerkelijk leven die steeds minder mensen iets zeggen. De Goede Week, Palmzondag, het heilig Triduüm, witte donderdag, goede vrijdag, de Paaswake en Pasen. Dagen waarop christenen de kern van hun geloof vieren. Dagen die steeds verder af gaan staan van andere mensen in onze maatschappij.

Wat doen we eraan? Moet dit programma maar van de buis omdat het gedateerd is en niet meer leeft onder de mensen? Moeten we de taal veranderen, de uitdrukkingen of zelfs de inhoud? De Kerk als program is al vele decennia geen onderdeel meer van de commerciële zenders; de Kerk als volksbeweging is ter ziele en beleefd haar laatste stuiptrekkingen. Duidelijk geen massa is kassa en dat zien we ook bij de sluiting van vele kerken en kloosters in onze streken. ‘Catastrofe’ zou Gillis wellicht uitroepen.

In de Goede Week overwegen de christenen het lijden, de dood en het verrijzen van de Heer. Gebeurtenissen uit het leven van Jezus die kenmerkend zijn en de basis vormen voor onze geloofsovertuiging; het christelijke geloof is een verrijzenisgeloof; dat is niet alleen symbolisch een leuk thema aan het begin van de lente maar eigenlijk uit vol enthousiasme een overtuiging is: Jezus is de Levende Heer! Dat oprechte geloof kan het perspectief en leven van mensen veranderen. Die begrippen kunnen werkelijk betekenis hebben in ons leven, maar dat kan alleen als wij kijken, als wij volgen, als wij zappen. En dan nog… het geloof is geen oppervlakkig vermaak, het is geen entertainment. Het kan echter wel mijn persoon raken en transformeren op zo’n manier dat ook ik werkelijk voel en ervaar; als mens ben ik verrezen in een nieuw leven met de Heer. Een extra dimensie; een diepere laag is aan mijn leven toegevoegd, ja eigenlijk is dit het échte en volle leven; ik weet mij gedragen door een God die mij als mens bemind. Als we dát in de kerk ervaren dan is het kassa maar dit is helaas (nog) niet doorgedrongen tot de massa.