Column; Carnaval op Goede Vrijdag

Door B. van de Mortel, kapelaan

We hebben het allemaal gehoord of gelezen; de samenleving gaat weer wijd en zijd open. De maatregelen vervallen allemaal net voor Carnaval en er is dus bijna niets meer wat de viering van dit gezellige volksfeest in de weg staat. Dat is maar goed ook want de alternatieven in verschillende Brabantse streken waren nou niet zo denderend. Een sfeervol zomercarnaval naar Braziliaans voorbeeld is misschien wel leuk voor een jaar, maar een carnaval vieren met Pasen, een ander geopperd alternatief in ander Brabantse dorp, laat zien wat het volksfeest toch echt gewoon geworden is; een feest met nauwelijks religieuze banden. Dat maakt het er natuurlijk niet minder gezellig om, maar om nou hossend en dweilend Carnaval te openen op Goede Vrijdag, de dag waarop het lijden en sterven van Christus wordt herdacht, laat toch wel zien dat men wel erg ver verwijderd is van de christelijke roots.

Het bizarre idee zal waarschijnlijk nu niet meer worden uitgevoerd, maar het laat wel zien dat het algemene bewustzijn van de betekenis van deze dag praktisch verdwenen is. Het doet me denken aan een andere ervaring. Een Goede Vrijdag in een eerder jaar was het prachtig zomers weer. De kerkklokken van de Martinus zwegen uit rouw, maar de terrassen waren afgeladen vol in Rooi. Slechts een veertigtal gelovigen was gekomen bij de avondliturgie van het lijden en sterven. Dat contrasterend beeld van volle terrassen en een nagenoeg lege kerk was op dat moment confronterend. Een God die voor ons gekomen is en uit liefde zijn leven uit handen geeft voor ons; Jezus die voor ieder van ons gestorven is; het kan kennelijk weinig mensen meer boeien.

Hoe het ook zij. Na het weekend van Carnaval zal de Kerk Aswoensdag vieren; een dag van soberheid en inkeer, waarop zij gelovigen uitnodigt tot een weg van bezinning en bekering. Veertigdagentijd is een tijd om de grote gave van Gods ingrijpen en redding voor ons te overwegen. Een tijd waarin God ons wel degelijk mag boeien. De vreugde van Carnaval is eigenlijk vooral joligheid en gezelligheid; het is de feestelijke voorbereiding op een serieuze voorbereiding. Pasen is echter het werkelijke feest dat mag spreken; een feest dat niet dansend en dweilend maar met ingetogen geloofsovertuiging vol innerlijke vreugde gevierd kan worden als we aanschouwen het teken van het lege graf en wat dat voor ons mag betekenen. Een teken dat ons uitnodigt tot werkelijke diepgang in een vaak oppervlakkige wereld. Carnaval met Goede Vrijdag en Pasen? Hoe kom je op het idee?!