Column Gaudete in Domino semper
Door B. van de Mortel, kapelaan
“Gaudete in Domino semper; iterum dico, gaudete.” Voor de gemiddelde lezer is dit waarschijnlijk een hoop hocus pocus, maar we zitten kerkelijk gezien alweer voorbij die bekende derde zondag van de Advent die haar naam “Gaudete-zondag” ontleend aan haar bekende openingstekst: “Verheugt u in de Heer te allen tijde. Nog eens: verheugt u.”
Dat lijkt me duidelijk. Nu moeten we het nog waarmaken ook. Kunnen we ons nog werkelijk verheugen op het aankomende Kerstfeest midden in een tijd van ziekte en dood; een tijd van oorlog, rampen en hongersnood over de hele wereld? In ons welvarende Rooi zouden wij ons inderdaad kunnen verheugen in de geborgenheid en exclusiviteit van onze eigen kring, maar ook dat is geen ondoordringbare burcht. Leed, eenzaamheid, ziekte en overlijden kunnen ons net zo goed treffen en er zijn er genoeg die daarmee te dealen hebben.
Kunnen wij ons dan wel echt verheugen? Slaan wij dan Kerstmis een jaartje over in de hoop volgend jaar meer geluk te hebben en wel vrolijk te kunnen zijn. De dieperliggende vraag die eraan ten grondslag ligt is eigenlijk waar we ons op mogen verheugen? Het woord verheugen is niet puur alleen een blij zijn; Skyradio Christmas Station met vrolijke kerstdeuntjes en een warme vrolijke kerstrui aan. Verheugen is eigenlijk een reikhalzend uitkijken naar; een verlangend uitkijken naar… Waarnaar?! Naar een sprookje of een warm verhaaltje bij het haardvuur?
De kern van Kerstmis ligt in een bijzonder ingrijpen van God in de mensengeschiedenis. Een uniek gebeuren in de stilte van de nacht in een onbelangrijk klein stadje in het Oosten. Een Kind is ons geboren; een Zoon is ons geschonken. Als de Heer puur alleen een mensenkind was dan had deze gebeurtenis geen enkele relevantie. Zelfs niet als het mensenkind later een bijzonder getalenteerde man bleek te zijn. Wij vieren van geen enkel historisch figuur, wat voor verdiensten deze goede mannen of vrouwen ook hebben, jaarlijks de geboortedag op zo’n feestelijke wijze. Het Kind, de Zoon is uniek. Het belang en de werkelijke vreugde van deze dag ligt in de proclamatie die wij horen in de Kerstnacht; “Heden is u een Redder geboren, Christus de Heer, in de stad van David.” Dat zegt ons iets meer over de ware identiteit van het Kind. Een Redder; een Verlosser; een Bevrijder; Iemand die verlost uit de gevaren en moeilijkheden van ons leven; iemand die vertroosting komt brengen en innerlijke rust; een God die voor ons mens wordt om ons nabij te zijn en daadwerkelijk te helpen in het leven. Iemand die ons wil opnemen uit de duisternis waarin wij kunnen verkeren; die ons wil voeren naar rustige weiden. Naar zo’n Persoon uit te zien, zo Iemand te kunnen ontmoeten; daarover mogen wij ons inderdaad verheugen; een verlangend uitzien in het diepst van ons hart. Er is ons slechts één Naam gegeven op aarde in wie wij dat volledig kunnen vinden; Jezus Christus onze Heer.