Deep Purple

De ouwe rockers onder u herkennen misschien de naam van een zekere hardrockband in de titel van vandaag. Ik denk ook niet dat ze veel op hebben met de inhoud die ik onder deze titel aan u allen wil meegeven. Ik wil u namelijk uitnodigen toch echt de diepte in te gaan. Niet in de zin van diepzeeduiken, maar eerder een geestelijke duik in het christelijke diepe. Voor ons christenen is immers de zogenaamde paarse veertigdagentijd aangebroken. Vroeger ook wel beter bekend onder de naam van vastentijd.

De veertigdaagse is in de Kerk een periode van rust, bezinning en soberheid. De paarse kleur van de liturgie brengt dit zichtbaar tot uitdrukking. De pracht en praal van de kerken worden even weggezet, bloemen wijken voor dorre takken en de vreugdevolle alleluiakreten zijn verdwenen. Dat klinkt misschien weinig uitnodigend, maar voor degene die echt de diepte in willen gaan kunnen dat niet zonder Christus en zijn Kerk.

De veertigdaagse is voor ons een uitnodiging en oefening om juist de drukte, de chaos van het dagelijkse leven wat aan de kant te zetten. De herrie van de hardrock kan op veel meer manieren tot uitdrukking komen. Niet alleen in de muziek, maar ook in de drukte van ons leven. Alles lijkt belangrijk. De sport, de hobby’s van de kinderen en de pianoles. In zekere zin is dat ook zo, maar waar ligt onze prioriteit? Wat is uiteindelijk belangrijk in het leven? De christen is gedoopte, is kind van God. Hij/zij is geroepen tot een leven voorbij dit alledaagse leven. Hij/zij is uitverkoren tot eeuwig leven dankzij Christus die dat voor ons heeft mogelijk gemaakt. Stilstaan, geraakt worden en innerlijk omgevormd worden door God is de kern van de veertigdaagse. Het boetepaars van de Kerk moet leiden tot een innerlijke diepte door het afleggen van het oppervlakkige. Durft u de duik te maken?